برنامه های آموزشی درمانی کودک باید ویژگیهای زیر را داشته باشد:

1-   زمان اجرای برنامه آنقدر طولانی نباشد که کودک احساس خستگی کند

2-   یک تمرین را آنقدر تکرار نکنید که برای کودک ملال آور باشد یا فقط نسبت به همان تمرین شرطی شود . بلکه باید از تمرین های مشابه ومتنوع استفاده کنید.

3-   هرگز برای تشویق  کودک به فعالیت ؛اورا  با سایر  کودکان مقایسه نکنید.

4-   هرگز کودک را به خاطر ناتوانی در پاسخ گویی وانجام تمرینات سر زنش نکنید.

5-   به هنگام تمرین های باز پروری برای او یک خاطره خوشایند ایجاد کنید

6-   موفقیت او را در انجام برنامه باز پروری هر چند که ناچیز باشد مورد تحسین وتشویق قراردهید

7-   از گفتگوهای طولانی وغیرمربوط کاملا خودداری کنید.

متسفانه بسیاری از والدین و آموزگاران با گفتگو های اضافی و طولانی کودک را خسته می کنندو برای تمرکز وتوجه او را از موضوع مورد بحث به موضوعات دیگر منحرف می کنند.

به گفتگوهای درست ونادرست زیر توجه کنید:

همانطور که ملاحظه می کنید در گفتگو های طولانی  ،ذهن کودک را به جای تمرکز به دستو رالعمل شما متوجه سایر چیز های خواهد شد.

در برخی از موارد این گفتگو ها ممکن است موجب اضطراب روانی گردد.

8-   از ابزارهای ساده ،قابل دسترس وارزان قیمت برای برنامه باز پروری استفاده شود.

9-   نباید ابزارهای که مورد استفاده برنامه قرار می گیرند خط نک باشند.

10-                بجای اینکه با کودک حرف بزنید وبا حرف زدن موارد را به او تفهیم کنید سعی کنید اورا درگیر آزمایش وتجربه کنید تا کودک مطلب راخود در طی تجربه وعمل کشف کند .

11-                زمانی که کودک گرسنه ،خسته ، تشنه وخواب آلوده است برای اجرای برنامه بازپروری انتخاب نشود .بنابر این زمانی برای اجرای  برنامه مساعد ومطلوب است که کودک کاملا آمادگی داشته باشد.

12-                برای فعالیت های او انگیزه ایجاد کنیم.

13-                محیط باید کاملاّمناسب باشد یعنی خیلی گرم ،سرد ،شلوغ وپر سر صدا نباشد.

14-                سعی کنید سایر افراد خانواده نیز به موفقیت های کودک توجه کنند واورا مورد تشویق قراردهند.

15-                مواردی که نیاز به باز پروری دارند یکبار ویا پشت سر هم آموزش ندهید بلکه باید یک به یک آموزش داده شود.

16-                هرگز در امور آموزشی کودک شتاب نکنید.

پرورش دقت :

برخی ازدانشآموزان با این که عملیات مربوط به ریاضی را به خوبی می دانند اما به علت عدم توجه کافی دچار اشتباهاتی می شوند.

عدم توجه به علت ها:

به علت عدم  توجه کافی به علامت ها ،به جای تفریق جمع یا بجای ضرب تقسیم می کنند.

عدم دقت به ستون ها:

یکان، دهگان، صدگان را به دقت در ستون مربوطه نمی نویسندودر نتیجه عمل جمع یا تفریق را اشتباه می کنند.

عدم توجه به نوشتن کامل :

گاهی فراموش می کنند اعداد آخر را بنویسند.

محاسبه نکردن یک عدد:

بدون محاسبه یک عدد آن را می نویسند.

به کاربردن نادرست عضو خنثی :

مفهوم عضو خنثی ضرب را در جمع بکار می گیرند.

اشتباه در اثر مجاورت نویسی :

اعداد دو عامل ریاضی را که در کنار هم نوشته اند با هم مخلوط می کنند.

دادن تمرین های ریاضی یا تدریس مجددبرایشان نه تنها مفید نیست بلکه یک بیکاری خسته کننده می باشدوچون مشکل اصلی آنها «کم دقتی »درمان نشده است در تمرین های جدید نیز باز همان اشتباهات را تکرار می کنند در حقیقت ما به آنها تمرین دادهایم تا اشتباهاتشان را تکرار کنند.

توجه ،دقت وتمرکز:

توجه را می توان به دو نوع تقسیم کرد.

1-   توجه فعال یا انتخابی

2-   توجه انفعالی

در توجه انفعالی این ما نیستیم که استعداد مغزمان را برای دقت روی موضوعی خاص به کار می بریم ،بلکه محرک های بیزونی مثل صداهاو...مغز را در اختیار دارند وانرژی ما ما به علت انفعالی تلف می شود.

بدیهی است که تقویت توجه ،دقت وتمرکز بازدهی کاردانش آموزان را بالا خواهد برد.

شاید در زبان فارسی تفاوتی بین واژه های تمرکز ،توجه ودقت قائل نباشیم اما می توان گفت تمرکز عبارت است از توانایی تثبیت توجه ودقت بر روی موضوعی که بر گزیدهایم .

تمرکز می تواند فوری ،کوتاه مدت ویا داراز مدت باشد.

لازم به یادآوری است که کم توجهی در ک.دکان با اقدامات درمان گر قابل درمان است .اما کودکانی که بی توجهی آنان با بی قراری توأم است نیازیبه اقدامات درمانی بیشتر دارند ودرمانگر باید به راهبردهای مربوط به بی قراری وبی توجهی مراجعه نمایید. برای تشخیص این دو موضوع از یکدیگر جداولی تبیه شده است .

1-   جدول معیار های تشخیصی DSMIII برای اختلال نارسایی توجه وتحرک بیش از حد

2-   جدول مقایسه اختلال بی توجهی با اختلالات بی قراری ،بی توجهی

نوشته های دیگران ()